Estafette-interview: Linde van Geel

Lieve Mariëtte, dank je wel voor het doorgeven van het estafette – interview stokje. En, hallo collega’s en anderen die mijn verhaal willen lezen, Mijn naam is Linde van Geel (1969) Samen met mijn partner “Bert Voerman” zijn wij in 2012 onze “praktijk de Piramide” gestart in Huizen / Almere. De naam is simpelweg gekozen omdat wij in een piramidehuis wonen, op een prachtige plek aan het Gooimeer. Ons logo bestaat uit drie piramides, een piramide voor mij, een voor mijn partner en de middelste piramide voor dat deel wat wij samen doen, met ieder onze eigen kleur (blauw en geel). De kleuren vloeien in het midden samen en zo ontstaat onze gezamenlijke kleur groen. Ik zal verder niet uitweiden over de kleurensymboliek (voor de meeste wel bekend) maar nog wel over de driehoeksvorm van de piramide, dat in het Griekse alfabet symbool staat voor verandering, wat passend voelt voor het inhoudelijke deel van de praktijk. Ruim dertig jaar geleden begon ik mijn werkzame leven in de gezondheidszorg. Na eerst een aantal jaar met verstandelijk beperkte mensen te hebben gewerkt en een korte tijd in de psychiatrie, kwam ik in een algemeen ziekenhuis te werken. Hier werk ik nu 25 jaar jaar en vanaf 2007 als endoscopist op een endoscopieafdeling. Ik voer dikke darm onderzoeken (coloscopie) uit ter behandeling en preventie. Al jong was ik bezig met zingeving, volgde trainingen en workshops. Niet direct met de bedoeling om therapeut te worden. Integendeel zelfs, ik moest hier in de eerste instantie niet veel van hebben. Totdat ik de opleiding bij “Ananta” ging volgen, eigenlijk voor zelfontplooiing. Hier ontdekte ik hoe fijn ik het vind om mensen te begeleiden in hun persoonlijke proces. In het ziekenhuis op fysiek vlak en als therapeut op psychosociaal en zingevingsvlak. Door mijn werk op een maag-darm-lever afdeling krijg ik regelmatig patiënten met het prikkelbare darmsyndroom (PDS) op de onderzoekstafel. De wisselwerking tussen lichaam / geest / levensstijl enz. vind ik fascinerend en hierdoor ben ik mij als therapeut gaan specialiseren in hypnotherapie bij PDS het zogenaamde “ darmmanagementprogramma”. De therapeut en de endoscopist in mij komen hier samen. Het darmmanagementprogramma waarin ik ben opgeleid wordt aanbevolen door de “prikkelbare darm syndroom belangenvereniging”. Deze methode is ontwikkeld door Prof. Dr. Whorwell en Dhr. Mahoney. In september was ik aanwezig bij de dissertatie van Dr. Carla Flik, waarbij zij haar proefschrift verdedigde over “hypnotherapie bij PDS”. Een mooie opsteker voor ons als (hypno) therapeuten. Inmiddels heb ik meerdere cliënten met PDS begeleid, vaak met goede resultaten maar ook wel eens niet. Ik wil graag onderzoeken wat een mogelijke verklaring kan zijn welke cliënten wel en welke geen baat hebben bij deze methode. Mijn partner is gepromoveerd (en dus bekend met het doen van onderzoek) en werkt als GZ psycholoog, we zijn aan het kijken naar methoden om dit meetbaar te maken. Nu nog de tijd vinden ;-) Samen onderzoeken we steeds weer wat ons (vakinhoudelijk) verbind, waarin we van elkaar verschillen, kunnen aanvullen en van elkaar kunnen leren. Mijn manier van werken is meer praktisch: geleide visualisaties, ademwerk, familie opstellingen, NLP, hypnotherapie, focussing, lichaamswerk of archetypische psychologie. Door middel van deze oefeningen gaat de cliënt de ervaring in, niet alleen praten over, maar daadwerkelijk voelen binnen de sessie. Een voorbeeld is dat als een cliënt meer rust wil ervaren, onderzoeken we de huidige situatie en dmv oefeningen beweegt de cliënt naar een gewenste situatie bv. Innerlijke rust, door deze staat van zijn ook daadwerkelijk te voelen. Er ontstaat inzicht, acceptatie en hierdoor mogelijk een verandering. Binnenkort begin ik met de EMDR training. Behalve cliënten die last hebben van een prikkelbare darm begeleid ik mensen met andere hulpvragen op psychosociaal vlak. En samen met mijn partner doen we ook relatietherapie, wat leerzaam en ook gewoon heel leuk is om samen te doen. Mijn levensvisie is dat iedereen op aarde zijn of haar eigen pad loopt met lessen en uitdagingen, ieder op een eigen niveau. De wereld als een plek om te ervaren, te creëren en te groeien in bewustzijn, met een voedende liefdevolle energie die door alles heen beweegt en waarin de hele kosmos met elkaar verbonden is. We scheppen onze eigen werkelijkheid, afhankelijk van de bril die we op hebben kijken we naar de wereld. Ben je verliefd dan is alles prachtig, ben je depressief dan is alles grijs. Deze bril die voortkomt uit onze aannames, ervaring, geschiedenis en opvoeding bepaald hoe we denken/voelen/ademen en ons gedragen. Ik ervaar de wereld dan ook als mijn spiegel, vind ik iemand stom dan onderzoek ik bijvoorbeeld waar ik mijzelf veracht. Als ik haat, dan ben ik degene die de gifbeker drinkt en hoopt dat de ander iets overkomt. (Dalai lama), wil ik dit zo voelen? Wat zegt die haat over mij? En voel ik liefde voor iemand dan stroomt die liefde door mij heen. De uitdaging is om verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen van mijn keuzes. Het is oefenen in gewaarzijn, wat stroomt er door mij heen en kan ik dit veranderen of helen? Dat vind ik een enorme uitdaging. Oefenen met vallen en opstaan ;-) Dan is er nog de vraag wat mijn hobby’s zijn, favoriete film, boek en muziek. Dat is best veel, trancedans / bellydance. Ik knutsel graag en maak wollen engeltjes en vilten poppetjes. Een eigen drum, oceandrum en rainstick gemaakt, pottenbakken. Zo af toe naar de zweethut, mantrazingen. Vogeltjes spotten, fossielen zoeken. Waar ik ongelooflijk van kan genieten is in de vroege ochtend bij opkomende zon te zwemmen in het Gooimeer, nu toch nog een beetje te koud (watje;-). Dus de moed daarvoor weer vatten. Film: as it is in heaven. Het ontdekken van de eigen klank. Gewoon omdat dit de film van Bert en mij is met een mooie gezamenlijke herinnering. En de korte animatie, “father en daugther“ van Michael Dudok van Heel, kijk zelf en geniet. Boek: kan geen keus maken. Muziek: heel verschillend, van Wardruna tot Marillion van Ashana tot Samual Barber- agnus dei / Gregorio Allegri - Miserere en Bach. En trance dansen op Max Pashm – queen of sikim en faithless enz. Het stokje geef ik over aan Tallien van der Wal.