Estafette-interview: Ramona van Silfhout

Vertel eens iets over jezelf. Mijn naam is Ramona van Silfhout, ik ben 34 jaar en woon en werk met veel plezier in het mooie Utrecht. Ik heb een vriend, Jonne. Hij woont in Amsterdam. Samen verwachten we op dit moment ons eerste kindje, wat een prachtig wonder is dat! Mijn praktijk heet Stille Verhalen. Ik werk daarin o.a. als massagetherapeut maar organiseer ook stiltewandeligen en stilteweekenden. Ook schrijf ik graag over thema’s als het zelfhelend vermogen, groei en bewustwording. Ik doe dit op mijn eigen blog en voor een groot online platform voor vrouwen.

Welke hobby’s heb je? Hahaha. Ik moet altijd zo lachen om deze vraag. Ik vind soms dat wij als mensen een gekke verdeling in ons leven hebben. Tijd voor werk en daarna tijd voor hobby’s. Waar ik graag tijd aan geef is in de natuur zijn. Muziek en festivals. Met vrienden eten en vuurtjes stoken. Fietsen door de stad. Schrijven. Mooie reizen maken. En sinds kort: pottenbakken :)

Welk boek of film spreekt je het meest aan? Boeken of films kunnen mij raken in een bepaalde fase in mijn leven. Een duwtje in de rug geven of ontroeren. En daarna verdwijnen ze naar de achtergrond, vergeet ik de titels en komen er nieuwe boeken en films. :) Een tijdje terug zag ik ‘The Danish Girl’. Prachtig! De beelden, de kleuren, de worsteling van de eerste transgender die ooit een operatie onderging en de liefde van zijn vrouw.Het boek ‘Een ongewoon gesprek met God’ is het eerste ‘spirituele’ boek wat ik ooit las toen ik 16 was en ik kan wel zeggen dat het mijn wereld geopend heeft. Het gaf antwoord op zoveel vragen die ik als puber had. Sindsdien ben ik boeken gaan verslinden om meer te begrijpen van mezelf en de wereld om me heen. En, wat ik bij een andere vraag ook al schrijf, hoe ouder ik word hoe minder ik weet.

Wat is je favoriete muziek of lied? Ik luister graag naar liedjeschrijvers; van klassiekers als Bob Dylan en die van nu, zoals The Tallest Man on Earth. Wat ik een jaar geleden ontdekt heb en wat ik werkelijk prachtig vind is The Slow Show. Ze zijn nog klein en onbekend maar ik voorspel een grote toekomst voor ze. :) Verder heb ik een stiekeme liefde voor countrymuziek.

Wat is je droom of toekomstvisie? Ik wens de wereld meer lichtheid en liefde. En acceptatie. Welke weg ik inga met mijn praktijk is nog niet helder. Op dit moment werk ik als massagetherapeut. Daarnaast organiseer ik af en toe stiltewandelingen en heb ik onlangs mijn eerste stilteweekend georganieerd. Zo mooi om de kracht van stilte te ervaren, zeker in een groep. Over vijf jaar zou ik graag meer in de natuur wonen en daar een fijne ruimte aan huis hebben voor workshops, cursussen en mooie samenwerkingsverbanden. Maar joh.. wie weet ben ik dan op een totaal andere plek. Als ik iets heb geleerd de laatste jaren is dat je het simpelweg niet weet. Hoe ouder ik word, hoe minder ik weet. :)

Wat voor soort praktijk heb je, en wat doe je? Waarom net deze behandelvorm? Ik heb een praktijk voor massagetherapie. Het is voor mij een hele fijne behandelvorm omdat je via aanraking wezenlijk contact kunt maken. Met de ander en met jezelf. De basisvisie van waaruit ik werk is dat alles mag zijn zoals het is. Er hoeft niets anders, er hoeft niets beter. Vanuit contact maken en doorvoelen kan er vervolgens stroming ontstaan. En dat is iets wat ik ook zelf nog elke dag opnieuw mag ontdekken.

Welk bijzonder verhaal ligt ten grondslag aan wat je bent gaan doen? Ik had de kunstacademie afgerond en werkte wekelijks in mijn atelier. Daar zat ik dan, te tekenen en hoewel dat heerlijk was vroeg ik me ook af wat ik daar mee bijdroeg aan de wereld. Ik had af en toe exposities om mijn eigen werk te laten zien. Het was geweldig maar gelijkertijd dacht ik: wat betekent dit nou echt? Bovendien had ik na al die verlaten uurtjes in mijn atelier heel erg behoefte aan contact. Diepgaand en wezenlijk contact.Ik heb er altijd van gehouden met mijn handen te werken en ik was al een tijdje bezig met Reiki. Toen opeens, heel impulsief, schreef ik me in voor een vierjarige opleiding tot massagetherapeut. De dag erna dacht ik: wat heb ik gedaan? Ga ik dit serieus doen? En toch bleek die impulsieve actie tot op de dag van vandaag de juiste!

Werk je samen met anderen? Tijdens het stilteweekend dat ik heb mogen organiseren heb ik samengewerkt met een hele leuke yogadocente en een fantastische kok. Soms organiseer ik samen met een collega workshops. Ik verwijs wel eens door naar collega-therapeuten of andere disciplines maar heb verder geen vaste samenwerkingsverbanden.

Welke (mooie of bijzondere) resultaten heb je mogen zien in je praktijk? Ik werk al vier jaar met een jonge vrouw die in de GGZ van kastje naar de muur werd gestuurd. Ze kon haar plek daar niet goed vinden en belande steeds op lange wachtlijsten. In het begin was aanraking lastig voor haar. Ze kon zichzelf niet voelen, was zich amper bewust van dat ze een lichaam had. Wat ze ervaarde speelde zich af in het gebied van haar hoofd. Haar buik, bekkengebied of benen waren een volledig onbekend terrein. En ze voelde zich zo onzeker over zichzelf dat ze zichzelf bijna niet durfde te laten zien of uit te kleden. Nu, vier jaar en veel sessies verder, kan ze me in detail beschrijven wat ze ervaart in haar lijf en hoe ze zich voelt. Ze laat me toe, laat zichzelf zien en durft er zelf helemaal te zijn. Soms op zo’n manier dat het me ontroert en dat het mij ook kwetsbaar laat voelen. Deze kwetsbaarheid vind ik, zelfs soms ook schoorvoetend of verlegen, echt het puurste en mooiste wat er is. Ze heeft ontzettend geknokt om te komen waar ze nu is en ik ben zo dankbaar dat ik daar een heel klein stukje van heb mogen meemaken.

Wat is je motivatie om op dit vakgebied bezig te blijven? Wat drijft je? Als ik een drukke week voor de boeg heb kan ik wel eens denken: wat veel, wat vol! Maar steeds weer als ik bezig ben met een sessie vind ik daarin rust. Ik geef veel maar ontvang ook heel veel. De dankbare woorden achteraf, een veranderde blik, een sessie waarin iets geraakt is. Ik vind dat prachtig, het voedt en inspireert me.

Wat zou je de VNT-leden nog willen vertellen of meegeven? Dat ik hoop en wens dat we onszelf en ons mooie vak samen steeds sterker op de kaart kunnen zetten.

Aan wie geef jij straks het Estafette-stokje door? Aan mijn collega, ex-klasgenoot en MKBstudiemaatje Jeannette Mulder!